Meisje (17) gestorven door 'gebrek aan creativiteit'

DOMSTAD. Het is een tragische dag voor de inwoners van Domstad. Vandaag, 27 juli 2018, is een meisje van zeventien gestorven. De doodsoorzaak was gebrek aan creativiteit.

Niemand had het zien aankomen. Familie en vrienden zijn ontroostbaar. "Ik heb haar altijd gezien als een vrolijke, sterke meid, niks aan het handje. Dat dit heeft kunnen gebeuren," zegt een vriendin van het slachtoffer. "Ik wist dat het ooit zou gebeuren, maar dat het vandaag al zou zijn...Onvoorstelbaar," vertelt haar 'geliefde' stiefmoeder.

Het voorval vond plaats in de vroege ochtend. Het meisje zat op de bank met haar notitieboekje op schoot. Haar ouders vonden het al vreemd dat ze roerloos naar de tv, die uitstond, zat te staren maar ze veronderstelden dat de arme ziel getroffen was door de hitte. Ze hadden zich nooit kunnen voorstellen dat in de werkelijkheid dat zwarte scherm waar ze naar staarde haar ziel leegzoog en op deze wijze de inspiratie en creativiteit uit haar haalde. Niet veel later hoorden ze de tv aangaan en een nieuwe aflevering van Spongebob Squarepants speelde af, terwijl hun dochter ineengezakt op de bank zat.

Ze is niet de eerste die getroffen wordt door het fenomeen, 'gebrek aan creativiteit': duizenden andere tieners in het land zijn op dezelfde manier aan hun eind gekomen.

"We leven in duistere tijden waar de jeugd steeds vaker getroffen wordt door dit soort fenomenen. Gebrek aan ambitie en intelligentie behoren samen met gebrek aan creativiteit in de top 3 Dodelijkste Doodsoorzaken voor Tienerdood," vertelt deskundige Watte Fuuk. "Ja, precies," beaamt de stiefmoeder die erop stond om nogmaals genoemd te worden in dit artikel, "ik begon de verschijnselen al te zien in haar werk en werkhouding. Gelukkig geldt dat niet voor mijn zoon, mijn biologische zoon. Hij is de slimste, meest ambitieuze en creatiefste jongen van de wereld." 

De begrafenis van het meisje vindt vanmiddag plaats op haar oude middelbare school, daar waar meerderen die op vergelijkbare manieren gestorven zijn, begraven liggen. De begrafenis wordt gehouden in gesloten kring. "Maar mijn zoon, die ook op deze middelbare school zit, is nog springlevend! Een echte bikkel!" zegt de stiefmoeder, die ook directrice is van de middelbare school én heeft betaald voor dit bericht.

***

Herinneringen

Geïnspireerd door het muziekstuk van Nigel Hess, "Reminiscences".
Misschien leuk om naar te luisteren terwijl je dit leest. Het is gewoon te vinden op YouTube.

***

Was het de enorme kroonluchter? Of de glinstering van haar kledij? Of simpelweg de lach op haar gezicht die haar zo deed stralen?
En waar kwam die hitte vandaan? Was het hier benauwd door al die mensen die zo dicht op elkaar stonden? Of kwam het doordat ik zo lang met haar danste? Of was het simpelweg het vuur dat in mij oplaaide nu ik zo dichtbij haar was?

Ze vroeg me of we weg konden van hier.

Buiten in het maanlicht dansten we verder. Maar deze keer danste ze bij me vandaan en ik volgde haar terwijl ze me dieper door het doolhof leidde. Ik kon telkens slechts een glimp van haar witte jurk opvangen voor ze weer verdween en ik hoorde haar lach van alle kanten komen. Ze fluisterde mijn naam. En ik volgde gedachteloos. Totdat ze voorgoed verdween in de donkere mist. Die zich om mij begon te wikkelen. En me het zicht ontnam.

Ik zocht naar haar maar de mist was te dik. En er was een ander die me ten dans vroeg - de dans tot de dood.

Was het mijn toewijding? Of de gewenning? Of het duistere genot dat ik voelde terwijl ik met mijn zwaard door hun lichamen reet?
Waarom hoorde ik hun kreten niet? Waarom voelde ik niks van hun pijn? Waarom ging ik door tot er niets meer over was?

Waarom luisterde ik niet? Zelfs niet naar haar?

Ze waren me aan het testen. Ze wilden zien of hun koning zich aan zijn woord zou houden. Dat deed hij en toch zag hij verschrikking en afschuw in hun ogen. Hun eens zo geliefde koning was een monster geworden en ik moest kiezen: doorgaan als de man die zij zou haten of terugkeren tot mijn oude, zwakke zelf. Maar ik was toen te ver om me te laten stoppen door schuld en schaamte.

Dus ik versloeg mijn vijand, ten koste van mijn koninkrijk, en ik danste alleen over grauwe slagveld, onder de ontploffende maan, richting de zwarte mist. Denkend aan haar.

***